Ne de güzel yazmış Nazım Hikmet...Durup dururken içimde bir şeyler kopup tıkıyor boğazımı
Durup dururken sıçrayıp kalkıyorum yarıda bırakıp yazımı
Durup dururken rüya görüyorum bir otelde, holde, ayakta
Durup dururken çarpıyor alnıma kaldırımdaki ağaç
Durup dururken bir kurt oluyor aya karşı bahtsız, öfkeli, aç
Durup dururken yıldızlar inip sallanıyor bahçede, salıncakta
Durup dururken mezardaki halim geçiyor aklımdan,
Durup dururken kafamda güneşli bir duman
Durup dururken hiç bitmeyecekmiş gibi bağlanıyorum başladığım güne
Ve her seferinde sen çıkıyorsun suyun yüzüne…
Muhteşem, gerçekten muhteşem...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder