
Taksideyim, yogun gunun ardindan yari uyuklamakliyim. Radyoda 'Radyo34' caliyor. Slogani da damarin merkezi...
Bir sarki basladi, ya bir yerden tanidik geliyor... Caldi caldi... O da ne! Cengiz Kurtoglu 'ndan Gece Olunca...
"Karanlik gizliyor goz yaslarimi
Kimseler bilmiyor acilarimi
Hayalin kacirir uykularimi
Sessizce aglarim gece olunca..."
Gozlerim doldu, tutamadim akti bile... Cooook uzun zaman oldu... Kiz hikayesi falan degil, Gokhan geldi aklima... Herhalde sene 96 veya 97 olsa gerek. Bizim arka sokakta netcafesi vardi, o zamanlar modaydi. Beraber ayni universiteye hazirlik kursuna giderdik. Cok gece dukkani uzerimize kitletip, sabaha kadar icerde 6 kisi Counter Strike oynardik... Ulan akla bak kepenk var, yangin falan ciksa yanacaz cayir cayir. Ee o zamanin akli, normaldir. Lacivert Murat 131'i vardi, yeni yetmeydik takilirdik caddede... Migros'un arkasina gider, arabada bira icerdik, o donemde tukettigim tuzlu fistik nedeniyle hala yiyesim yok... Cok severdi Cengiz Kurtoglu'nu... Surekli dinlerdik, bende bile sempatisi olmustu o kadar... Hala durur sarkilari bende... Bir gun... Bir gun gene cagirdi, isim vardi gidemedim yanina... O aksam ansizin cekti gitti, gozleri yasli birakti beni... Hastaydi, seyrek gorulen bir seydi... Son kez goremedim onu... Hala dusunurum o gunku isim o kadar degerli miydi? Bunca yil gecti, bir sonuca varamadim ki...
Gökhan'im Özgöksal'im... Huzur icinde yat... O guzel gunleri unutmak mumkun mu, ruhun sad olsun canim arkadasim...
Sent by BlackBerry Internet Service from Turkcell