Tamam, herşeyleri kenara bıraktım. Ne yazıyorum, ne tozuyorum... Şimdi günah çıkartıyorum. Hatta bu oyun gavur işi, o yüzden istavroz bile yapıyorum. Ya bu oyun nerden çıktı be kardeşim! Ya da ben nerden çıktım? Çıktığım yeri şaşırma raddesine geldi artık! Hadi tamam bunu yapıyorlar, ben zaten öte bağımlıydım buna karşı, bile bile neden bulaştım? Yok mudur bunun bi tedavisi, bi rehabilitesi... Var, valla ihtiyacım var. Para verecem, gidicem, razıyım. Bir sonraki maçı düşünmeden, taktik planlamadan, oyuncu aramadan duramıyorum... Olmuyor, irademle bırakamıyorum. Çocuktum daha, Amigam vardı, Championship Manager diye bişey görmüştüm raflarda... Üzerinde top resmi (hemen art niyetli düşünme!), takım yönet ibaresi falan... Gaflete düşüp almıştım. Yalanım varsa bi daha yazasım olmasın, iş güçte yok o ara, evde ekranda oyun başında günde 20 saat geçirip, vücudumla şöyle bir denklem kurmuştum;Championship Manager + Sıfır Hareket + Homidi gırtlak + 3 hafta = +9 kilo
3.hafta sonunda annem kırmıştı disketi de hayatımı kurtarmıştı ama gene de çare olmamıştı. Ben ara ara oynardım hala, ne zaman gözlerim karıncalanıp kırpmaya başladı mı bırakırdım. Kontrollüydü yani, eğitmiştim zihnimi... Ama bu sefer durum vahim. Bu onun gelişmiş versiyonu... Vee bı- ra - ka - mı - yo - rum. Bu oyun bana 2 haftada 5 kilo kattı! Allahtan iş güç varda biraz hareket oluyor, gitmek zorundayım :) öteleyemiyorum. Annem yakındır, benim eve dalıp, hayatıma bi darbe daha yapacak bu gidişle... Geldin geldin, gelmedin sen sağ ben selamet anne!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder