You

Bu ara kafam o kadar karmakarışık ki! Flu görüyorum herşeyi... Zihnim, bedenim çok yorgun... Hatta o kadar yorgun ki, şu an yaşadığım hayat nası da zoraki... Her bir gün, birbirinin kopyası... Çünkü gene herşey aynı telden çalmaya başladı. Sanki siyah - beyaz bir film gibi... Renklere kavuşabildiğim tek yerse burası... SadenerLand... İşte bugünde öyle bir gündü. Şuan da öyle bir an... Şimdi yaşıyorum, hatta tam ortasındayım, başrolde de ben... Bırakmıştım kendimi gene tınılara, Armin'le ruhumu arındırıyorum...

Düşünmeden edemiyordum. İnsanın zoruna gidiyor, bazı şeyleri değiştirememek! Çok kolay olduğunu hissediyorsun, biliyorsun ama gelmiyor işte elden birşey... İnadına da akıp gidiyor zaman... Sanki herşey gene sana karşı! Direnesin olur ama bir bakmışsın, güçsüzsün... O duyguyu hissetmek, işte en kötü andır o... Daha ne kadar kötü olabilir ki? Öyle karanlıkta kala kalmışsındır, zihnindeki sahnelerle... Ben o sahnelerle boğuşurken, birden çalan şarkı dikkatimi çekti. Tınılar o kadar muhteşemdi ki... Hüzün ve acı, bu kadar iyi anlatılabilirdi. Sanki içimde hissettiğim sıkıntıların sesiydi bu tınılar... Açasım geldi sesi sonuna kadar! Kendimle yüzleşiyordum sanki... İnanılmazdı... Yaşanılasıydı... Devam ediyordu... Taaki o sessizliğe kadar!!! Boşlukta içim ürperdi anında... Anlamıştım o an bir şey olacağını ama bu kadar kahpece olacağı aklımın ucundan dahi geçmemişti. Sanki odanın içinde bir melek vardı... Karşımda durmuş, hayatımda duyduğum en kusursuz ses ile kanatlarını açmış bana sesleniyordu... O kadar büyük bir acı yaşattı ki bana, yanımda olsa silah çekecektim tetiği... Yaptırırdı, verdi o gücü... Olmaz böyle ses, olmaz böyle şarkı...

- Robert Burian feat. Zdenka Predna / You (original mix)


Gerçekten insanın inandığı bazı şeylerden vazgeçmesi çok zormuş. Ya da biz yaşlanıyoruz, karışacağız anca toprağa... Yaktı o ses beni...