1.000'i 2 geçe...

Nasıl atlarım ya... Kaç zamandır bu anı bekliyordum... Bir baktım, inanamadım... ... ... ... Bu tam 1.002. blog :) Walla devirmişiz bini... Geriye dönüpte bakıyorum da yazdıklarıma... Hani derler ya ölmeden önceki son saniyede, tüm hayatın gözünün önünden geçermiş. Benimde tam öyle oldu. Herşeyden önce o bir saniye falan değil... Bir zaman okyanusu gibi, sonsuza dek uzayıp gidiyor, düşündükçe ardı arkası kesilmiyor. Sanırım bu hayatta başıma gelen her şey için fena halde kızabilirim ama dünyada bunca güzellik varken kızgın kalmam oldukça zor. Bazen hepsini bir anda görüyormuşum gibi geliyor. Hayat, çook hızlı... Sonra sakinleşmeyi hatırlıyorum, tutunmaya çalışmaktan vazgeçmeyi... O zaman herşey yağmur gibi üstümden akıp geçiyor, arınıyorum. Ve sonsuz bir minnet duyuyorum; küçük, aptal hayatımın her bir anı için. Eminim neden bahsettiğim hakkında hiçbir fikriniz yok. Ama merak etmeyin, bir gün sizde anlayacaksınız...