Sessiz sinemanin bende hatirlattiklari...

Mimar Sinan 'dayim 2 gundur. Dusundumde universite zamanlarimdan geceli olmus bayagi... Oturdugum yerden bakinirken karsimdaki grup dikkatimi cekti. O da ne! Sessiz sinema oynuyorlar! Bu devirde oynayan kaldi mi diye sasirmadim degil. O kadar canim cekti ki, gidip bende katilabilir miyim diyesim vardi. Neyseki utanip yapamadim :)

Guzel nostalji oldu walla diyecegim ama utanmiyorda degilim kendi universite hayatimdan :) Nedense o zamanlar calismak zevkli gelmisti bana (birde simdi sorsalar ahh ah!), sinavdan sinava 6,5 sene suren universite hayatim... alttan 38 dersim falan :) Ne gunlerdi ama... Hic unutmam 5 veya 6. seneydi, gene onlarca kere girmis oldugum bir dersin butu var, nasil olmussa calismisim ama bu seferde uyanamayip gec kalmisim, klasik :) 15 dk gecmis, ek binadan girmisim iceri kan ter icinde, sinav salonunu bilmiyorum. Girdim gorevlilerin odasina sinav hangi salonda diye, dedi adam 18... Hemen ciktim tam gidecegim, nedense seytan durttu, geri dondum. Guvenemedim ve gene sordum;

- Ben: Emin misiniz?
- Gorevli: (bos bos bakarak ve annemin hatirini sorarak cevap verir) Evet, ben o dersin hocasiyim!!??

Iste benim universite hayatimin ozeti :) Ne gunlerdi ya! Nasilda bir cirpida gecti... Yazik... Insan gercekten bazen eskileri ozluyor... Yok bende gidecegim oynamaya, dayanamayacagim galiba... Bana musade :)