Yazacak o kadar çok şey var ki... Ve söylemek istediğim... Ve hissettiğim... O kadar çok şey... Kalmışız çok gerilerde... Ama insanın içinde kalıyor, her zaman olduğu gibi... Bir şeyleri değiştirebileceğine inanırsın daima, ama inandığınla da kalırsın... Zaman harcarsın... Zaman :) Geçip giden zaman... Parmaklarının arasından... Senden alıp götüren... Geri de vermeyen... Namussuz...
Zaman... Zaman öyle bir kısır döngüdür ki... Tıpkı zihnimde yankılanan tınılarım gibi... Onlarda olmasa... Zaten hepimiz dönüp dolaşıp aynı yere geliyoruz. Aynı yer, aynı yer... Tren misali... Sıkılmıyoruz, usanmıyoruz... Sana verilen bi seçenek de yok zaten... Heeeep aynı... :) Yapacak bişey var mı? :) Hayır yok tabii ki... Ya da aslında ne fark eder ki...
Ama bu sefer bi fark var sanki :) Bu sefer ben usandım galiba... Ya da galiba ben gene aynı yere geldim de ondan :))) Ee zaman gelmiş bile, baksana kalkıyor gene tren... Kalkıyor ama ben bu sefer o yerlere gitmeyeceğim sanki... Niye mi? Basit, tecrübeliyim :) Yaşadım, gezdim, gördüm çünki...
2 yorum:
Dokturmussun duygusal terminator... Gercekten bloga acik ara okuduklarimin en iyisi
E.
:)))
Yorum Gönder